back to basic

Gister was het dan weer zo'n feest, mijn koffer weer mogen inpakken. Dit keer voor vijf daagjes naar het binnenland. Het was wat onduidelijk wat mijn verblijf betreft maar dat zou hier ook eens anders zijn want uiteindelijk word altijd alles gewoon goed geregeld. 

Ik ben gistermiddag opgehaald door een saramacaanse vrouw en meneer. Nu begrijp ik dan ook hoe vervelend het is voor nederlandse mensen wanneer die bij ons aan tafel zitten en wij gewoon fries praten. Pff wat een taaltje. 
Ze hebben me nog een groot gedeelte van Paramaribo laten zien en daarna zijn we vertrokken uit de stad. 
Wat weer een verschil, het leven hier en het leven daar. Er staan hier in huis emmers/tonnen gevuld met water opgeslagen en in de badkamer staat een enorme ton met een soort halve kokosnoot. Heerlijk back to basic voor het geval dat er geen water meer uit de kraan komt. En ik heb ook nog niet meegemaakt dat dat wel het geval is. Maar ik moet toegeven het is gewoon leuk. Slapen en leven bij een lokale familie en dan maar geen (warm) water uit de douche, dat kan in maart wel weer lekker in friesland. 

Dat Surinaams lekker gastvrij is heb ik ook ontdekt. Ik heb gister meteen een botsing gehad met het politiehoofd van brokopondo. Deze meneer loopt hier zo naar binnen en hoe kan ik weten dat dat het hoofd van de politie is wanneer dat alleen klein op zijn petje is beschreven. Ik begroet deze man dus gewoon vriendelijk met 'hallo'. Daar begon het.. Hallo is hier niet gebruikelijk om te zeggen want hallo is voor aan de telefoon. Het is goededag, goedemiddag of goedeavond. Hij vond het verder prima dat er iemand op school kwam met een hart voor kinderen als ik ze maar geen hallo leerde, vandaar vanochtend ook mar begonnen met 'goedemorgen'. 

Tv kijken is hier ook bijzonder. Niet van zender verandert maar toch 4 talen binnen een halfuur en als het meezit gewoon ook nog in een aflevering. Engels, nederlands, saramacaans, sranantongo. Het maakt niet uit en ondertiteling kennen ze niet vandaaar dat ik maar een klein deel van de televisie mee krijg hier.

Maar waarvoor ik hier ben is toch ook nog een uitdaging. Vandaag kwam ik op de school, geen uitleg geen introductie helemaal niks. Er werden twee meisjes aan me toegewezen en ik moest me maar redden. Daardoor ben ik er wel achter gekomen dat het toch wel echt belangrijk is dat ze zo'n klas hebben opgezet. Wat een achterstand en dan te bedenken dat ze anders in het reguliere onderwijs maar 2x mogen blijven zitten en anders van school worden getrapt. 
Ze hebben gewoon goede leermethodes maar het opvoeden hier is toch wel een tegenvaller. Kinderen slaan en schoppen elkaar en wanneer de juffrouw het er ook niet mee eens is kunnen ze hier zo een klap uitdelen. Maar ze luisteren in het algemeen ook niet, gym was hierdoor ook een pretje. In de brandende zon alleen maar politieagent spelen en ik lekker op z'n westers alleen maar roepen dat ze niet aan elkaar mogen zitten. Helaas werkt dat zo af en toe in nl wel, maar hier niet. Maar morgen maar weer kijken hoe het gaat...

Groeten uit de rimboe!