Hakuna matata, this is Africa!

'it's a shortcut!' 
Met die gedachte rijden we in de auto door een laagstaande rivier, zo komen we eerder aan in Arusha. We zijn op zoek naar souvenirs en die hebben we gevonden, op de masai market. 4straten markt met wel 200 kraampjes en dus ook met wel 200 opdringerige afrikanen die er zeker van zijn dat we met genoeg geld rondlopen om de hele handel op te kopen. Helaas hebben wij dat niet dus voor het uitlopen van de eerste straat is ons geld al op. But just look, it's free! 
Een leuke ochtend en een leuke terugreis, met een hand uit het raam geven ze voorrang aan of ze doen een stopteken en nemen gewoon voorrang, bizar he! 
But hakuna matata, this is africa. Dit wordt ons verteld wanneer we ons erover blijven verbazen. 

We hebben de spaanse vrijwilligers geholpen met het koken van 10 kilo pasta! 
Ze vinden het leuk om ook andere maaltijden te eten en daarom koken alle vrijwilligers een keer een andere maaltijd. 
In een enorme pan pasta koken en maar met een houten schep omroeren, letterlijk en figuurlijk koken voor een heel weeshuis! Zo gingen we ook uiteten met alle kindjes, naar de pizzeria. Wat een heerlijke avond! Misschien hebben wij er nog wel meer van genoten dan zij, ze waren vooral diep onder de indruk. 

In dit ongelooflijk mooie land leven twee religies zeer dicht bij elkaar. Dat betekend dus ook twee keer zo veel feestdagen maar vooral twee keer zoveel vakantie. 
Vol enthousiasme om 7.15 de wekker (al hoeven we die niet te zetten in verband met een slaapkamer naast het kippenhok inclusief haan... )want vandaag kunnen we weer naar school. Kinderen geen uniform? Geen schooltassen? 6 juli? Ow wacht... Het is de dag van het suikerfeest, wij hebben met carnaval toch ook vakantie? En zo hebben ze hier, onbekend bij de meesten dus zeer onverwacht, gewoon 5daagjes vakantie. 

Daarom een extra taak, de kinderen de hele dag vermaken. Gelukkig lukt dit wel met een springtouw, een vollebal, een voetbal, kleurboeken en een pakje kaarten. 
Maar de allermooiste daginvulling was toch wel het suikerfeest bij lokale mensen meemaken. 

Een kindje fluistert in ons oor dat we ergens anders gaan lunchen. Dat verklaart dus ook de mooie jurken van sommige kinderen en de aunties. Wij trekken ook maar een mooie jurk aan want we kunnen natuurlijk niet achterblijven. 
Hand in hand met de kinderen lopen we door het plaatsje Ngusero, op weg naar de plaats waar de speciale lunch zal plaatsvinden. We staan stil bij een enorm groot hek die speciaal voor ons wordt opengemaakt, gelukkig we worden dus verwacht. Onze sandaaltjes uit en we lopen binnen in een soort paleisje, wauw! Een tafel vol met eten en we worden uitgenodigd om hier van te genieten, en dat hebben we gedaan!

Het leven in een weeshuis is al speciaal, zo leren we hoe de lokale mensen alles doen, maar wanneer die lokale mensen je meenemen in hun cultuur wordt het extra speciaal. 

Wat het ook extra speciaal maakt is de vraag die we ons elke dag kunnen stellen: 'is er stroom en/of is er water'. 
We zijn inmiddels creatief primitief gaan leven, buiten alle ergernissen soms om kunnen we er ook wel weer om lachen. 

Hoe het soms ook loopt, zo heerlijk onverwacht: 'hakuna matata, this is africa' en we houden ervan!