Hongerige Piranha's

Het was weer een weekend om nooit te vergeten. Zaterdag ochtend om half5 zijn we vertrokken richting Atjonie. 
Vanuit Atjonie gingen we verder met de boot. Dit keer niet rechtsaf om de boven suriname rivier op te varen, maar linksaf om met als doel het stuwmeer te bereiken.

Na een aantal indrukwekkende stroomversnellingen waar we zelfs voorbij moesten lopen anders sloeg de boot om zag ik weer iets unieks 'het Brokopondo stuwmeer'.
Het stuwmeer zorgt voor de stroom in Suriname en onder het water liggen nog allemaal dorpjes die allemaal weer ergens anders zijn gebouwd wat nu de transmigratiedorpen wordt genoemd. 
Maar in dat gebied groeiden natuurlijk ook bomen en al deze bomen steken nu angstaanjagend boven het water uit. Om onze tussenstop te bereiken moesten we tussen al deze bomen doorvaren. En overal waar grote bomen staan, staan meestal ook kleine boompjes. En zo ook in het stuwmeer en deze steken niet boven het water uit. Zo zijn we een aantal keren mooi in botsing gekomen wat uitliep op een hoop gegil met allemaal meiden in een boot.
We kwamen aan bij een verlaten vissersdorpje wat wel heel mooi was om te zien. 
Tijdens een junglewandeling kwamen we een val tegen met een jachtgeweer verstopt onder de bladeren en na de wandeling kwamen we uit bij een echt verlaten gebied waar de vruchten bijna allemaal lekker waren opgepeuzeld door een paar aapjes. 
Na deze stop zijn we verder gevaren naar de eindbestemming. 
De eindbestemming was een heel mooi dorpje op een eilandje in het stuwmeer. We zijn opzoek gegaan naar een perfect hangmattenplekje en dit bleek onder een paar palmbomen te zijn, wat natuurlijk fantastisch mooi was! 

Op dit eiland hebben we een heerlijke dag gehad. Met alle moeite hebben we een uur lang staan vissen en dan ook natuurlijk zonder resultaat. 'De vissen zijn gewend aan lokale vishengels' kregen we te horen. Zondag ochtend dus maar vroeg klussen. Een stok gevonden touw eraan, nieuwe pogingen. Maar helaas was dit ook zonder succes. Het idee kwam om dan het stuwmeer maar op te varen, hier hadden we vast meer geluk. Enja hier hadden we inderdaad piranha's aan de haak. Helaas was de piranha zo gemeen om het touw van mij door te bijten waardoor ik alleen nog een kort touwtje aan de hengel had hangen, zonder aas, zonder vis en zonder haak. Leuk dat vissen.

Bij de terugkeer naar Atjonie zijn we bij de rotsen op gevaren, weer een nieuwe belevenis. 
Op het puntje van omkantelen raakten we los van de rots waardoor we door konden varen naar een nieuw obstakel. De stroomversnelling wat eigenlijk net wat meer op een waterval lijkt. Deze moesten we lopend trotseren omdat we anders te zwaar voor de boot waren. 

Het was een top weekendje!