Tapawatra - Zot gelukkig

Daar zijn we dan, na 4maanden op het eind. Maar nog geweldige week gehad, om Suriname op het mooiste punt af te sluiten.

Ons huisgenootje Carel vloog 21februari naar huis, en om zijn suriname avontuur af te sluiten hebben we een afscheidsfeestje gehouden op Jungle camp. Jungle camp ligt aan de Carolinakreek en dit is weer dezelfde kreek als de colakreek, dat zegt natuurlijk al genoeg. Het water van de kreek lijkt net cola. We hadden hier een 10persoons huisje in de jungle. Het was weer gewoon een weekendje genieten! Zaterdagochtend hebben we spelletjes in de jungle gespeeld met als vervolg een koude douche in de kreek. Heerlijk! Hier zwommen ook nog een paar inheemse(indiaanse) meisjes die alle k3 liedjes heel leuk mee konden zingen, bijzonder hè. Mijn belgisch huisgenootje zong net als Karen en ik zong net als Josje, zo grappig dat zij zelfs die verschillen horen. 
Mooi om ook met deze cultuur in contact te komen. En niet alleen met deze cultuur hebben we kennis mogen maken maar ook met de rastagroep. 

We werden als blanken en donkerbruine mensen nogal boos aangekeken door de stad, fijn die discriminatie. Om onze dag niet te laten verpesten, het regende toch ook dus zwemmen was al geen succes meer, hebben we de spullen in de auto geladen en zijn gaan touren. We reden naar de kinderboerderij waar we uitkwamen bij bijzondere mensen, het rastakamp. Zo enorm gastvrij, we kregen een rondleiding en mochten mee naar de ananasplantage. Lekkerlekker! Wisten jullie dat deze niet aan een boom hangen maar uit een struik groeien?

Maar aan alle leuke dingen komt een einde dus we moesten de route terugkeren naar Zanderij en daar weer afscheid nemen. 

Op de zondag ben ik meegeweest naar een Saramacaanse kerkdienst, heel spijtig als katholiek, maar ik heb voor het eerst in mijn leven stukken uit de bijbel gelezen zodat ik het saramacaans ook wat begreep. Tijden het zingen werd er eerst uitbundig gedanst en iedereen mag gaan en staan waar hij/zij wil. Ik vond het heel mooi om mee te maken en werd door iedereen welkom geheten, helaas was het veel te warm en benauwend om echt die lange dienst te kunnen volhouden. 

Het mooiste van deze week is dat ik mijn stage hier met een goede voldoende heb kunnen afronden met nog een super mooi lief afscheid op een plek wat ik nooit weer zal vergeten.

Woensdag was de zoveelste nationale vrijedag. Deze dag ben ik naar weg aan zee geweest en wat is dat eigenlijk weg naar zee? Alles is hier letterlijk dus zo ook de weg naar zee. Het bijzondere aan deze weg was de overheerlijke maar pikante nasi (sommige dingen wennen nooit) en een vakantiehuis met zwembad, jacuzzi, chillplekje en vooral heel veel lekkere fruitbomen. Bij de jumbo ben je opzoek naar een zak manderijnen in de hoop dat ze niet uitgedroogd zijn. Maar hier pluk ik ze gewoon vers van de boom. 

Tapawatra - het einde. Mijn einde van Suriname, mijn laatste trip naar het binnenland, naar de tapawatravallen. Toeval of niet, het was niet vast te leggen op camera zo mooi. Om jullie er toch een beetje van kunnen laten genieten heb ik het geprobeerd, maar dat indrukwekkende beeld is 101 keer mooier in het echt. Het is een waterval van ongeveer 300 meter. Maar niet 300 meter aan een stuk door 'gewoon' een waterval, maar elke meter was anders. Rotsen, trapgewijse waterval, woeste natuurlijke glijbanen, gewoon een uniek gezicht. We hebben gezwommen, het avontuur opgezocht en gewoon genoten. 

Ons slaapplekje was op Atudendu. Gingen we dan nu echt aan het werk? Ja!
Na de aankomst hebben we in de avond heerlijk gegeten van kip van de barbeque. Het allermooiste en bijzonderste, wat de hele groep emotioneel maakte, was de verassing. Om het echte begin van de herbouw te starten en mijn dankbaarheid van de afgelopen maanden te tonen heb ik een nieuw welkomstbord geschilderd voor het vakantiepark. De oude beheerder was zo blij en bedankte me dan ook met een mooi gebed in het saramacaans. Iedereen vond het een emotioneel moment en hebben dit dan ook afgesloten met een gewaardeerd applaus. We hebben (voor het laatst) ons nachtje doorgebracht in een hangmat, heerlijk!
Vroeg uit de veren om voor 14 mensen pannenkoeken te bakken, het ontbijt is belangrijk voor een drukke werkdag. 
We hebben de oude verotte huizen afgebroken en alles opgebrand. Slopen is altijd leuk werk!
Ook hebben we het toiletgebouw opgeverfd. Het naambord, de geschilderde toiletten en het opruimen van de oude huizen, het begin is er en het gaat weer fantastisch mooi worden! 
Na al mijn avonturen, verhalen en foto's toch overtuigd om Suriname te bezoeken? Dan is een bezoekje aan Atudendu het zeker waard! En geniet dan vooral van het mooi geschilderde toiletgebouw en bij aankomst van het unieke naambord! Maar nog twee daagjes en jullie kunnen eerst weer genieten van mijn aanwezigheid in Friesland!

Lobi