'De tijd vliegt en jij bent de piloot'

We proberen zoveel mogelijk te doen en te genieten maar zoals friezen zo mooi zeggen 'tiid hald gjin skoft' en dat is het. De weken vliegen voorbij en dan weten we dat we er eigenlijk te kort zijn, want is het nu al tijd voor afscheid? 

Buiten alle leuke dagjes uit om zijn we verder elke dag vroeg op om alle kinderen weer een fijne dag te bezorgen en ondersteuning te bieden in de klassen. Maar hoe kort we er ook zijn geweest, afscheid is nooit leuk want wat voel je je toch snel thuis op bijzondere plekken. 

De laatste dagen staan in het teken van de laatste dingetjes doen, zoals 4uren in de kappersaloon zitten om weer een rastapruikje te krijgen, naar de kerk gaan maar ook alles nog 1 keer meemaken zoals de laatste schooldag en het afrikaanse verkeer. 

Op vrijdag vertrekken we weer met veel enthousiasme naar school, maar wel met de gedachte dat dit de allerlaatste keer zal zijn en dat kan niet vergeten worden. Ik heb drie weken bij een super lieve juffrouw in de klas gezeten die spontaan goodbye liedjes met de kinderen begon te zingen waardoor ik met tranen in mijn ogen voor in de klas stond, schatjes! 

'put the belt on' zegt de driver tegen lutske. We zitten met 6 mensen in de auto, 3 voor en 3 achter. Lutske deelt de passagierstoel vooraan met de coördinator van good hope. We krijgen uitgelegd dat Lutske de gordel inderdaad om moet doen want anders is er kans op een boete, en de extra persoon voorin dan? Dat overtreedt niet veel regels. 'nothing is impossible!'

Op zaterdag is het tijd om zoveel mogelijk souvenirs in te slaan en dat is gelukkig gelukt! De koffers staan ingepakt, maar deze keer goed gevuld met allemaal afrikaanse dingen! 

Ook in de laatste vrijwilligersweek hebben we het nachtleven van Arusha ontdekt.
'you are the dancingqueen...' zingen we tijdens de karaokeavond in Empire in volle borst mee met een kilimanjaro biertje in ons hand. De laatste avond op Good hope drinken we drankjes in La Patio, wat een gezelligheid met een afrikaans bandje! 

Van het laatste sponsorgeld hebbeb we spaghetti met tomatensaus gekookt. Wat heb ik een respect voor de aunties die elke dag keihard werken om onder andere voor zo'n 40 kinderen het eten klaar te hebben. Een pan pasta met 10 kilo spaghetti is niet niks, maar wat zijn we met een goed gevoel uit de keuken vertrokken. De kinderen bleven maar in de rij aansluiten om wel hun derde bord spaghetti naar binnen te werken. Met stralende oogjes werden we door zowel de kinderen als de aunties bedankt. 

En dan was het moment aangekomen waarvan ik had gewilt dat die pas over 3 weken of langer zou zijn, het moment van afscheid bij de good hope orphanage children.
'bye, bye, thank you for everything, asante, asante sana!' met die lieve woordjes krijgen we van de kinderen een knuffel, wat hebbeb we mede door hun toch een mooie waardevolle tijd op good hope gehad! 
'asante sana, we gonna miss you' met nog een hartelijke groet dat we altijd welkom zijn. Met die mededeling kregen we een dikke knuffel van alle aunties, en ook wij gaan niet alleen de kinderen nooit weer vergeten maar ook de aunties waren fantastisch lieve mensen! 

We hebben een geweldige ervaring erbij in ons leven en met meer dan duizend foto's vertrekken we van good hope waardoor we zeker weten dat we een herinnering voor altijd hebben! 

Maar nu het afscheid is geweest is het eerst tijd om met een rugzakje op de rug voor vier dagen te vertrekken naar de Serengeti, tarangire en de Ngorogoro, en lieve lezers ook dit avontuur gaan we zeker met jullie delen! Misschien komt er wel een update wanneer we muisstil in ons tentje moeten liggen omdat er een leeuw rond de tent sluipt, na de verhalen hier weten we dat alles mogelijk is. 'hakuna matata!'

Heel veel lieve Afrikaanse groetjes